ARABACI KÖYÜ

Ufukta bir köy var olamaz doyum

Orada doğmuşum gelişti huyum

Şekillendiğim yer işte ben buyum

Arabacı derler o benim köyüm

 

Düzce, Akçakoca ‘ya bağlı yöre

Ekmek, mancar, yoğurt yemektir töre

Gizemli yöredir görünmez köre

Kim ne derse desin o benim köyüm

 

Dere akar köyümün ortasından

İnsanlar arınır kirden pasından

Kim bilir belki de sesi yasından

Yas tutanlara eş o benim köyüm

 

Köy dört mahalledir değişik huylar

Ballar misal tatlı hepsi soylular

Dertleri müşterek hallediyorlar

Özlüyorum sizi o benim köyüm

 

Aciz senin mahallen Kaz Cuması

Rahmetle buluşsun taşı, ovası

Caminin çatısı bol kuş yuvası

Dostlarımız idi o benim köyüm

 

Mezarlığı bile dosttur insana

Bağrında yatıyor babamla ana

Rafet, Hakkı, Ömer katıldı buna

Daha ne faniler o benim köyüm

 

Deresinden eve çok su taşıdım

O devirde yapan yoktu yaşıtım

Dertleşirdik suyla ben de şaşırdım

Öksüzün kaderi o benim köyüm

 

Çocuklarla meydanlarda oynardık

Çeşitli oyunlar oynar doyardık

Kışın karda gider kızak kayardık

Sakinleri mutlu o benim köyüm

 

Amıcam muhtardı atı da vardı

Binerdik at rahvan üzre koşardı

Hiç yormazdı dağı taşı alşardı

Atımız da öyle o benim köyüm

 

Çam ağacına bak cezbetti beni

Harika müthiş boy, genişti eni

O da fani oldu giydi kefeni

Gönüle taht kurdu o benim köyüm

 

Kuru dere bizim arka bahçemiz

Sorunlar varsa da çevresi temiz

Hayvanları semiz, etleri leziz

Her şey tabiidir o benim köyüm

 

Horozlar öterdi seher vaktinde

Hocanın ezanı tam saatinde

Namaza gidilir Rabbim indinde

Hazlar bir başkaydı o benim köyüm

 

İmam Kur’an okur, sesi ulaşır

Köyüm orman yeşille kucaklaşır

İnsanı bambaşka aleme taşır

Anlayana bilgi o benim köyüm

 

Cami odasında dersler alırdık

Melekler gibi saf, fıkır fıkırdık

Kara, ahu gözlü, kimi çakırdık

Yaratana kurban o benim köyüm

 

Dolardık sınıfa hocamız Kazim

Hocamızla bizde müthişti azim

Düğün bayram misal hocaya tazim

Hikmeti ilahi o benim köyüm

 

Yanımıza gelirdi Habib dede

Rekabet ederdik ona hürmetde

Harçlık verir bize yüce mabetde

Allah razı olsun o benim köyüm

 

İshak, Mehmet ‘le Sezai hocalar

Hizmetler verdiler kardeş, bacılar

Ne tatlı günlerdi bazen acılar

Her şeyiyle güzel o benim köyüm

 

Gözlemeler yenir imecelerde

Kabuk misir soyulur gün gecede

Ruhaniler gezer seher fecirde

Hisseden gönüller o benim köyüm

 

Çimenlikte gençler tutardı güreş

Feriz, Hüseyin ‘e Halim Tuna eş

İç içe yaşardık dostane kardeş

Nesil ibret alsın o benim köyüm

 

Resul abim Adem ‘in, Tahsin ile

Güreşirdi mevcut değildi hile

Mutluluk şarkısı gelirdi dile

Ruhi hayat önde o benim köyüm

 

Rıza Bey dostumdur espirisi bol

Kurban hikayesi derin farklı yol

Kafa onun ise ete hazır ol

Alttan kesmek caiz o benim köyüm

 

Hayvanlar melerler tarla yolunda

Genç yaşlı taşırlar sepet kolunda

Çocuklar sağında ya da solunda

Sanki düğün, şölen o benim köyüm

 

Nazlı Zehra, Mariye teyze vardı

Anneciğime denk sever okşardı

Pidelerden ikram eder savardı

Minnettarım size o benim köyüm

 

Düğünler başkaydı çocukluğumda

Şen şakırak gençler zevk doruğunda

Ayrı eğlenirdi hem cinsler bunda

Şuur meselesi o benim köyüm

 

Düğünlerde oynar komşu Vasfiye

Örtüsünü verir bana tut diye

Abimi severmiş gizli gizliye

Sonra yengem oldu o benim köyüm

 

Fındık, bahçe kazmayla açma derken

Koyulurlar yola geç veya erken

Yorgun, bitkin herkes köye dönerken

Çalışmanın zoru o benim köyüm

 

Anneler fırında pişirir ekmek

Cevizli, mancarlı pideler yemek

Tadından doymak mı bu da ne demek

Ellerine sağlık o benim köyüm

 

Hüsnü, Tevfik, Ali amcalar erdi

Bizi tıpkı babam kadar severdi

Bizim derdimizle dertlenirlerdi

Örnek alınmalı o benim köyüm

 

Halam oğulları tüm abilerim

Hafize, Nebiha pek aklı selim

Kızıyla torunuyla velilerim

Tatlı insanlardı o benim köyüm

 

Can komşumuz Nazmiye ‘yle İsmail

Ailece haslar bunu böyle bil

Fazilet membaıdır bedenle dil

Hayırlı komşular o benim köyüm

 

Ablam var Hatice sanırsın melek

Sessiz sevecendir lütfetmiş felek

Çalışır elinde kazmayla kürek

Çile dolu hayat o benim köyüm

 

Hızır seyyare Adem ‘le İbrahim

Kainatta kim kalacak ki daim

Rahmetli oldular Muharrem, Saim

Gizemlerle dolu o benim köyüm

 

Koçullu, Aktaş ‘la Edilli, Koçar

Komşu köyler semanda kuşlar uçar

Ey Nihat hizmet ver bolca hayır var

Yaratan yardımcın o benim köyüm