KIYAMET

Kur’an, cihan son bulacak der elbet

Ademoğlu Rabbe kul ol kıyam et

Hayatın ayrıntıları hıyanet

Çevrene bak hep kopuyor kıyamet

İsra, kırkdört; her şey kulluğa başlar

Nur, kırk bir; gökte kanat çırpan kuşlar

Sen de katıl aksın gözünden yaşlar

Kulluk şuurunda kopsun kıyamet

Sabah erken hayat başlar her yerde

Haşr, toplanmaya delil sırlı perde

İnsan gafil yaşar, ders, ibret nerde

Uyan ey dost etrafında kıyamet

Gündüz gece olur herkes uykuda

Böyle kurmuş düzeni ulu Hüda

Kullar uyur, kalır ayrılık cüda

Ne zannettin işte sana kıyamet

Vücut hücreleri sıkça değişir

Yenilenen yapı durmaz gelişir

Yaşayanlar birbiriyle sevişir

Boyutları farklı geniş kıyamet

Mevsimler koşar birbiri ardına

Gidenin yerini gelen adına

Hiçbirinin doyamazsın tadına

Değişikliklerin adı kıyamet

Dünya, merih, samanyolu, yıldızlar

Hakka akar mümin yüreği sızlar

Kazaya kalmasın vacip, farzlar

Ölüm de başlı başına kıyamet

Güneş hayat kaynağıdır çok şeye

Gam yerini bırakmıştır neşeye

Akşam batarak çekilir köşeye

Dikkat et, bu da ayrı bir kıyamet

Bahar gelir hoş çiçekler açılır

Tatlı canlı kokuları saçılır

Sonbaharda ölür yere çakılır

Gören göze sunuluyor kıyamet

İlkbaharda kelebekler yarışır

Kanatlılar sağa sola kaçışır

Mevsim sonu canı ile savaşır

Ders alana yoğun hazlı kıyamet

Çocuk doğar cıvıl körpe hayata

Az ömür içinde pek çoğu hata

Yaşarsa erer ölüme, memata

Kainatta ömür boyu kıyamet

Nihat uyan hemen kervana katıl

Samimi imanla ileri atıl

İslamı has yaşa gerisi batıl

Gafletten uzak ol kopar kıyamet